Etappedetails

Verslag

In Duitsland zijn de meeste bakkers op zondagochtend open en al vroeg ook. Dat is een zegen en zou ook in Nederland zo moeten zijn. Om 7 uur staan we dan ook al bij de bakker in de winkel en is er gelijk al een lachsalvo van de dame achter de toonbank als wij “Deutsche Brötchen” bestellen. Of we de normale broodjes bedoelen, want dat zijn het voor de Duitsers. Dat lijkt ons een prima plan. Na het ontbijt kunnen we de eigenaresse nergens vinden om te betalen dus we laten sleutel en geld achter op de woonkamertafel. Als we rond 8 uur weglopen zien we haar alsnog en geven we dit toch maar even aan. Het begint licht te worden en we wandelen naar de zuidoostkant van het stadje om daar de weg naar Burgsteinfurt te nemen. Dan blijken ze er net een nieuwe rondweg neergelegd te hebben en de weg die wij op het oog hebben is niet geschikt, zelfs gevaarlijk en waarschijnlijk zelfs verboden voor wandelaars. Even puzzelen hoe we dat gaan oplossen. Dan is het handig dat je een papieren kaart bij je hebt en we kiezen een kleinere weg aan de zuidkant uit, de Sellener Weg. Dat blijkt een prima keuze, mooie uitzichten en nauwelijks verkeer. We spotten voor de eerste keer een handvol herten waarvoor het landschap hier (akkers en wat bos) uitstekend geschikt is. We kruisen de B-70, de nieuwe rondweg die Wettringen (“Die Gemeinde mit Herz”) inmiddels ontlast van doorgaand verkeer. Het is vandaag bewolkt, maar de mist is weg en het is ruim boven nul. De handschoenen en thermokleding kunnen in de rugzak blijven, behalve voor Bianca die het graag lekker warm heeft. Ze heeft het gelukkig extra warm omdat ze een overgebleven halve literfles bier mee draagt in de rugzak.

Het wordt een lange etappe vandaag, zo’n 26,5 kilometer was het plan. Nu we een andere weg naar Burgsteinfurt moesten kiezen, wordt dit ruim 28. Vooral voor de dames wordt dit pittig, zeker met een gevulde rugzak op. Angèle heeft een blaar onder haar voet van gisteren. Die is doorgeprikt en er is een Compeed-pleister overheen geplakt. Hopelijk gaat dat goed de volle 28 kilometer… De eerst kilometers gaan vlot voor het gevoel. Zo gaat het altijd, voor je het weet heb je de eerste 5 kilometer er op zitten. Meestal duren de laatste 5 kilometer gevoelsmatig veel langer. Na een kilometer of 7 naderen we de Bergsteinfurt. Eerst nog wat boerderijen, maar na de snelweg B-54 komen we in de buitenwijken aan. Er staat een huis met een hek van gekleurde potloden, bijzonder en gezellig. Woont er een kunstenaar, of een politieagent of misschien wel allebei? Naast het huis staat namelijk een auto met kenteken ST OP 911. Vast geen toeval… In het fraaie en ogenschijnlijk gezellige centrum (hoewel de meeste winkels nu gesloten zijn op zondagochtend) vinden we een bakker: Konditorei Probst (“Ihr Genussexperte”) op de Steinstrasse. Je kunt er uitgebreid ontbijten, maar wij komen er voor koffie en voor sommigen voor ons wat lekkers er bij. Brigitte smikkelt van een gebakje met sinaasappel en Rob heeft een joekel van een stuk Schwarzwälder Kirsch. Bianca heeft wel zin in iets hartigs en hoewel het nog geen 10 uur is, kan ze een stuk pizza krijgen. Het ziet er wat anders uit dan de pizza zoals wij hem kennen, maar hij smaakt prima.

Vanuit het centrum loop je zo naar Schloss Burgsteinfurt. Dat is een mooi slot op een eiland omgeven door de Steinfurter Aa, met een vistrap. Het stamt al uit de 12e eeuw en is tegenwoordig privébezit waardoor bezichtigen helaas niet mogelijk is. We schieten er wat foto’s en dan komen we in een groot park tussen Burgsteinfurt en Borghorst met in het midden het Bagno-meer. Kilometers lang wandelen we over mooie paden tussen de bomen. Borghorst is wat minder mooi dan Bergsteinfurt, maar heeft wel winkels en horeca. We hebben vooral bedacht daar te lunchen, maar als we dat bedenken zijn we al bijna aan het eind van Borghorst en 750 meter van de dichtstbijzijnde horecagelegenheid. We besluiten door te wandelen en onze eigen voorraad broodjes, repen en dergelijke op te eten. We hebben tenslotte nog ongeveer de helft van de route te gaan en zo laat wordt het deze tijd van het jaar niet donker. Na een soepje net buiten Borghorst zitten we even met zijn allen op een bankje met een eigengemaakte kop soep. Er volgt een open landschap waarbij we eerst oostelijk en later westelijk van de spoorlijn Gronau-Münster wandelen. Als we nog een kilometer of 5 moeten, zitten we aan de zuidkant van het plaatsje Nordwalde. Daar zijn ze ook een nieuwe rondweg aan het bouwen en dat levert weer een paar honderd meter extra wandelen op voor ons. Oeps, daar zaten we net niet op te wachten, want de vermoeidheid begint toch wel op te spelen en Angèle voelt inmiddels haar heup toch wel behoorlijk, wat je goed aan haar loop te zien. Als we een kippenboerderij en een kleine ven voorbij zijn, is echt het eind in zicht. Langzaam doemt Altenberge op, maar niet voordat er nog een licht klimmetje op het programma staat. Dan zien we Altenberge van bovenaf liggen en beneden aangekomen worden we met het plaatsnaambord verwelkomd. We bombarderen dit tot het 300 kilometerpunt van onze reis, want dat moet hier ongeveer zijn. Het is inmiddels wel stralend weer geworden, goed voor de foto. Nog een stuk woonwijk en dan zijn we bij AKZENT Hotel Altenberge dat direct aan het station ligt. Angèle gaat vanmiddag nog met de trein naar huis. Die mist ze net, maar nu heeft ze wel tijd om nog wat met ons te drinken bij de hotelbar. Die blijkt echter op zondag gesloten te zijn, dat is een forse tegenvaller. We gebruiken dan maar de minibar, iets wat we normaal zelden doen. Hebben we wel verdiend vinden we. We nemen een klein uurtje later alsnog afscheid van Angèle en na een warme douche zoeken we de plaatselijke horeca op in het centrum. Die ligt ruim een kilometer verderop en beduidend hoger dan waar wij zitten. Dat voelen Brigitte en Bianca wel in de benen die behoorlijk stijf zijn geworden.

We drinken wat bij Ratsschänke Bornemann waar ook Sinterklaas nog even een biertje komt drinken en zich omkleedt tot normaal persoon en we besluiten de avond bij China Restaurant Li. Na de afdaling terug naar het hotel duurt het niet lang voordat onze ogen dichtvallen. Het was best pittig, maar wel een hele mooie dag. Een knappe prestatie, zeker van de dames voor wie de uiteindelijke 28,7 kilometer meer was dan ze ooit daarvoor liepen op een dag. Hulde!

Foto’s

Ontbijt klaarmaken in Göckes Haus und Garten	De Burgsteinfurter Strasse blijkt duidelijk geen wandelpad, dat wordt een alternatieve route zoeken	Over de Sellener Weg naar Burgsteinfurt
Sellener Weg over de B70	Het is paddenstoelentijd	Jan haalt weer eens capriolen uit
Woont hier een potloodventer?	We worden bespied	Ze hadden best stadswachters kunnen zijn in vroeger tijden
Smullen van een enorm stuk taart	Een bijzondere pizza, maar wel lekker!	Het centrum van Burgsteinfurt
Schloss Steinfurt	Aan de zijkant van Schloss Steinfurt	Veel plekken met een gekruisigde Jezus
Het leven van een wandelaar is soms best zwaar	Net na Borghorst even genieten van een kopje zelf gebrouwen soep	Altenberge gehaald en het 300 kilometerpunt bereikt
Nog een laatste foto voordat Angèle naar huis reist	Ruim 28 kilometer in de benen, een voldaan gevoel	Dik verdiend, een biertje bij Gaststätte Bornemann