Etappedetails

Verslag

Een nadeel van Hotel Stravinsky is dat je er pas kunt ontbijten vanaf 9 uur. Dat is natuurlijk veel te laat, wie verzint dat nou? Je kunt wel de avond vooraf aangeven wat je als ontbijt wilt (je kunt wat dingen aankruisen) en dan wordt het de volgende ochtend rond 7 uur voor de deur gezet in een tasje. Dat gaat gelukkig goed, hoewel er niet helemaal in zit wat we hebben besteld. De bestelde banaan werd een trosje druiven en de niet bestelde yoghurt met granola zat toch in het tasje. Je moet het ontbijt dan maar op je kamer opeten, hoewel een tafel daar ontbreekt en er maar 1 stoel staat in de kamer. Het ontbijt is hier een verbeterpunt zullen we maar zeggen en dan hebben we het nog niet over het sinaasappelsapflesje dat gelekt heeft in het ontbijtzakje van Rob’s ouders. Is het een kinderziekte of verwachten we gewoon teveel?

Met de auto rijden we weer naar het station van Oldenzaal. Dat is het beginpunt van de laatste etappe van het Marskramerpad en de etappe leidt naar Bad Bentheim in Duitsland. Het wordt zo’n 25 kilometer, voor ons doen een aardig eindje en voor Rob’s ouders helemaal. We zullen zien hoe het gaat, we hebben gelukkig de hele dag te tijd en starten al even over halfnegen. Via de zuidoostkant van Oldenzaal lopen we het stadje uit. We zien nog een uitgebrande hoekwoning, dat is nog niet zo lang geleden gebeurd zo te zien. We vragen ons af of het helemaal herbouwd moet worden, of dat ze nog delen van het huis kunnen gebruiken als basis. Oldenzaal wordt ook wel ‘Boeskoolstad’ genoemd. Boeskool is witte en groene kool die vroeger op het land werd verbouwd en verkocht werd op de markt in Enschede. We zien nu geen koolvelden, maar misschien is het nog niet de tijd van het jaar. Het Twentse landschap glooit heel licht hier en daar, maar het is bepaald nog niet heuvelachtig. Hier en daar wat plukjes bos, maar vooral weer veel akkers met gras, mais en koolzaad. We gaan richting Losser, maar komen niet zover. We buigen daarvoor al naar het oosten af en blijven aan de noordkant van de Snoeijinksbeek. De magische grens met Duitsland komt steeds dichterbij en net nadat we de Dinkel kruisen, is het zover. Het Marskramerpad heet vanaf hier de Töddenweg (Het woord ‘Tödde’ is Duits voor marskramer) en loopt ook na Bad Bentheim nog 110 kilometer verder naar Osnabrück. Wij zullen vanaf Bad Bentheim onze eigen weg bepalen richting Athene.

Na Oldenzaal zijn we nog geen tentjes tegen gekomen waar we iets kunnen drinken. We wandelen nog wel langs IJsboerderij ’t Loaboerke en het lijkt erop dat je daar ook koffie kunt drinken, maar we wandelen verder. Achteraf blijkt dat onverstandig, want tot aan Gildehaus komen we niets meer tegen qua horeca. Ach ja, als je alles van tevoren weet… In Forst Bentheim (een klein bosgebied) wordt gewaarschuwd voor zwijnen met kleintjes, maar helaas (of gelukkig?) zien we die niet. Het loopt al aardig richting 13 uur en aangezien we om 8:30 uur zijn begonnen en nauwelijks pauze hebben gehad, zijn we erg toe aan een uitgebreide lunchpauze. We bijten nog even door, kruisen een vervallen spoorlijntje en na nog een klein, maar pittig heuveltje (de Mühlenberg) staan we voor de deur van Gaststätte Restaurant Grafschafter Bahnhof “bei Marieke” in Gildehaus. Gildehaus heeft ruim 4000 inwoners en is tegenwoordig onderdeel van Bad Bentheim.

We nemen uitgebreid de tijd voor de lunch. Rob, Brigitte en de vader van Rob nemen een Bauernschnitzel mit Bratkartoffeln. Ondanks het feit dat het menu ook in het Nederlands staat beschreven, is Rob’s vader in de veronderstelling dat hij een boerenomelet heeft besteld. Als hij de barvrouw vraagt of hij bruin of wit brood krijgt bij zijn omelet, kijkt ze hem wat verwonderd aan. Gelukkig lust hij ook schnitzel en we tanken allemaal weer wat energie. Die hebben we hard nodig voor de laatste 6 kilometer naar Bad Bentheim. Na het opstaan na de lunch zijn de benen nog wat stram en er vallen ook een paar spetters. We schuilen een paar minuten. Dan trekt de lucht weer open en vervolgen we onze weg over de Sieringhoeker Weg. Via de Alter Postweg komen we aan bij de zuidwestkant van Bad Bentheim. Nog een laatste stukje bos en dan komen we toch echt aan de rand van het centrum en zien we de burcht al opdoemen. Dat geeft nieuwe kracht en via mooie stadsstraatjes komen we bij de burcht. Onze auto staat op de grote parkeerplaats naast de burcht en dat is dan ook een prima plek om de wandeldag en daarmee het Marskramerpad te beëindigen. Morgenochtend zijn we toch nog in Bad Bentheim en zoeken we nog de exacte plek op waar de route eindigt.

We slapen in dS Hotel & Restaurant, 500 meter buiten het centrum. Na ons traditionele biertje (Benediktiner Weissbier) na afloop en een verfrissende douche melden we ons om 19:00 uur bij het plaatselijke Griekse restaurant “Der Grieche”. Eerst een traditionele ouzo en daarna komt er van alles op tafel en komen we niets tekort. Het wordt geen latertje vanavond, want na zo’n wandeldag, een paar glazen alcohol en een volle maag vallen de ogen snel dicht. In het hotel nemen we nog een laatste drankje en we moeten nog opschieten ook, want de gastheer gaat stipt om 22:00 uur naar huis. Gelijk heeft hij, want hij is ook om 10:00 uur begonnen. Maar een beetje raar is het wel, een hotelbar die om 22:00 uur sluit. We duiken lekker ons mandje in en geven onze spieren de rust die ze verdienen.

Op zondagochtend staat er een uitgebreid ontbijtbuffet voor ons klaar in het restaurant van het hotel. Daar genieten we heerlijk van en daarna rijden we naar de burcht voor een korte wandeling door de tuin bij de burcht. Bianca heeft wel eens beter geslapen, een bank als bed is toch wat anders dan een bedbank… We zoeken nog het standbeeld op van Bismarck en poseren nog even voor het einde van het Marskramerpad. Dan is het tijd voor koffie met gebak bij Musswessels, Café & Bäckerei voordat we de reis naar huis aanvangen. Een prima wandelweekend waarbij we onze eerste landgrens hebben overschreden. Dat smaakt naar meer. In november gaan we weer een weekend op pad. Vanaf nu houden we zuidoostelijk aan, richting Athene.

Foto’s

We zijn weer terug op de parkeerplaats van station Oldenzaal voor de start van wandeldag 2	Een ezel hadden we nog niet op de foto staan	Als je de rood-witte route volgt, welke kant moet je dan op?!
Hier zijn de benen nog fris	Moeder Maria, sta ons altijd bij	Duitsland komt met rasse schreden dichterbij
Onze eerste grens overgestoken, daar moet even bij worden stilgestaan	Het Marskramerpad wordt de Töddenweg	Pas op voor wilde zwijnen met kleintjes
Weer eens een stukje bos	Het aantal paddenstoelen valt nog tegen, maar hier hebben we er een	Brigitte tussen het bloeiende koolzaad
Windenergie met daaronder biobrandstof, hoe milieuvriendelijk wil je het hebben?	Nog een kilometer of 4 tot de lunch, die nu toch echt zeer welkom is	We wandelen even op hoogte
Een van de weinige plekken waar water staat in de greppels	De dik verdiende Bauernschnitzel mit Bratkartoffeln, niet te verwarren met een boerenomelet…	Een minuutje schuilen voor een beetje regen
Deze pluimen zijn natuurlijk symbolisch voor ons wandelaars 😉	Een fraai uitzicht tussen Gildehaus en Bad Bentheim	De beroemde burcht van Bad Bentheim
Bianca gunt het lichaam even wat rust na afloop in het hotel	We proosten met een goed glas bier in het hotel	Bijzonder gekleurde zonnebloemen in het park voor de burcht in Bad Bentheim
We poseren de volgende ochtend bij een standbeeld voor de burcht als einde van het Marskramerpad	Het standbeeld van Otto von Bismarck (1815-1898)	Op zondagochtend nog een goede bak koffie en een gebakje bij Musswessels, Café & Bäckerei in het centrum van Bad Bentheim