Etappedetails

Verslag

Het ontbijt bij Hotel Samson is vanaf 7.30 uur beschikbaar en niet veel later zitten we, als eersten, aan onze broodjes en dergelijke. Een (gekookt) ei ontbreekt, terwijl er toch eierhouders staan. Navraag leert dat ze ze vergeten is neer te zetten en dat wordt direct hersteld. Het heeft vannacht geregend en bij het naar buiten gaan blijkt het zo nu en dan nog een heel klein beetje te miezeren. Echt nat word je er echter niet van. Het is nog uitgestorven in Beckum, hoewel de kerkklokken luiden voor de mis die blijkbaar om 8.30 uur begint. Het loopt nog niet echt storm. We zijn in Beckum al aan het klimmen en dat gaat buiten het stadje nog even door. We lopen het gebied van de Beckumer Berge in met als hoogste punt de Mackenberg met 174 meter hoogte. Wij blijven daar ietsje onder, maar niet veel (het is 165 meter hoog op ons hoogste punt). Vandaag is het een korte etappe, omdat we daarna nog naar huis moeten rijden. Vandaag zien we nauwelijks roofvogels, terwijl het landschap zich er ogenschijnlijk wel voor leent. Als we de hogere heuvels weer uit zijn, komen we op een straat met de naam Wilde See. Zo heel wild is het hier niet, maar we zien wel wild. Een paar herten steken de weg over van het ene stukje bos naar het andere. Leuk! Zo zie je maar weer dat je die bordjes met “pas op, herten” soms wel serieus moet nemen. We vervolgen onze weg op wat kleinere wegen en bospaadjes en arriveren bij een kruispunt van grotere wegen: de Lippweg en de B-58. De B-58 is de hoofdrijweg van Beckum naar Diestedde. We kruisen deze grote weg en gaat de Altendiestedder Kirchweg op die kilometers lang doorloopt tot aan Diestedde. Joke koopt nog een leuk aandenken voor aan haar (nu nog nieuwe) rugzak bij een klein tuincentrum.

In Diestedde lopen we niet gelijk naar onze auto. Rob heeft een ommetje bedacht via Schloss Crassenstein. Dat slot ligt aan de noordkant van Diestedde. Rondom het slot zien we veel hoge bomen met maretakken, altijd een mooi gezicht. Een joggende jongedame vraagt ons hoeveel kilometer we meestal lopen. Na ons antwoord (tussen de 20 en 30 meestal, hoewel vandaag even niet) antwoordt ze met “Respect”. De baron zien we niet, als die er al woont, maar wel nog een hangbuikzwijntje en een boom die ruim 900 jaar oud schijnt te zijn, maar nu toch echt zijn langste tijd gehad heeft. Tegen de tijd dat het weer een beetje begint te miezeren, zijn we in het slaperige dorpje waar op zondagochtend (vanzelfsprekend) niets te doen is. We gooien alle rugzakken in de auto, eten onderweg nabij Hünxe nog een kop goulashsoep en gooien rond 14.15 uur Joke weer thuis af. Het was een prima wandelvierdaagse. Geen fysieke ongemakken, vrijwel droog weer en leuke slaapplekken. Dat smaakt naar meer de komende jaren richting Athene.

Foto’s

Niet iedereen is fan van Angela	Net buiten Beckum glooit het al wat meer	Bianca lacht, want ze ziet de eindbestemming al op de borden
Over de Altendiestedder Kirchweg	De laatste loodjes van deze wandelvierdaagse	Lekker weids allemaal
Dit huis kan wel een likje verf gebruiken	Maretakken te over nabij Diestedde	Nog even op de foto voordat we een broodje nemen
Schloss Crassenstein in Diestedde	Jonkvrouw op de ophaalbrug?	900 jaar oud, maar nu op sterven na dood
Maretakken van wat dichterbij	Niet alleen zijn buik hangt…	Nabij het slot