Etappedetails
Etappenummer | 22 |
Datum | 14 januari 2017 |
Provincie/Deelstaat | Nordrhein-Westfalen |
Land | Duitsland |
Startpunt | Lippstadt |
Eindpunt | Geseke |
Afstand in kilometers | 20,3 |
Laagste en hoogste punt van de etappe in meters | 78/112 |
Weer | Maximum temperatuur: 1 graad
Windrichting en -kracht: W, 4 Weertype: Deels bewolkt, droog, klein beetje zon |
Horeca onderweg, nabij route | Heel veel horeca in Lippstadt
Geseke: Niet bruisend, maar voldoende horeca in het centrum (met name ’s avonds). Lekker ijs en chocolademelk: Eiscafé Da Maria, Mühlenstrasse 33, Geseke Hotel Feldschlösschen, Salzkottener Strasse 42, Geseke |
Vervoer | Geen vervoer gebruikt |
Verslag
Het is zaterdag (weekend) dus kunnen we “pas” om 8.00 uur in de eetzaal terecht voor het ontbijt. We maken van de nood een deugd door alvast bij de bakker broodjes te halen voor onderweg. Om nou de hele broodmand van het hotel mee te nemen voor de lunch, gaat ook weer wat ver. Buiten is er opnieuw geen sneeuw te zien en het is droog, mooi! Na ontbijt, afrekenen en aanzetten van de GPS, wandelen we vanuit het centrum eerst een klein stukje zuidelijk en vervolgens gaan we in oostelijke richting Lippstadt uit. Voor we het weten lopen we alweer midden tussen de weilanden en spotten we de eerste 5 herten van vandaag met hun karakteristieke witte kontjes. Ze blijven op vrij grote afstand, het zijn schuwe beesten merken we steeds. En dat terwijl de kerst toch nog een heel eind weg is 😉 We lopen over de Im Weihewinkel en gaan de autoweg B-55 onderdoor. Ruim een kilometer verder wacht al het eerste kleine plaatsje van vandaag: Rixbeck (“sinds 1136”). Het is er nogal agrarisch en we zien nog een stel mooie, behoorlijk oude tractoren onder een afdak staan.
Het wordt steeds zonniger, er komt meer en meer blauw in de lucht. We houden oostelijk aan en gaan onder het al niet veel grotere Dedinghausen door. Het stukje over het Schwarzenrabener Holz is nogal modderig en we moeten er oppassen, want men is er aan het jagen (“Achtung, Jagdbetrieb”).Gelukkig gaat het pad al snel over in de verharde weg die naar het iets verderop gelegen Ehringhausen leidt. Op deze weg, de Dedinghauser Strasse, maken we een foto omdat we naar schatting 400 kilometer hebben afgelegd vanaf het startpunt: de Dom in Utrecht. Een bebaarde man van midden zestig komt aangewandeld en vraagt geïnteresseerd wat 4 wandelaars aus Holland hier toch komen doen? Hij loopt al vele jaren lang elke dag een ronde van 13 kilometer (hopelijk niet elke dag hetzelfde rondje..), maar 4 wandelaars tegelijk had hij nog nooit gezien in al die jaren. Hij was ooit in Walcheren op vakantie geweest, had een penvriend in Groningen gehad en in september was hij nog een paar dagen op het IJsselmeer rondgevaren. Kortom: hij hield wel van een praatje. In Ehringhausen, zo’n 1500 inwoners, zien we bij een voortuin meer dan 15 paar schoenen staan in allerlei soorten en maten, die nu dienst doen als bloempot. Hopelijk brengen we nu niet mensen op een idee. Langs de hoofdstraat, als we het dorpje al weer uit lopen, staat een bushalte. Daar kunnen we mooi even een soepje klaar maken en een broodje eten voordat we ons opmaken voor het volgende, iets grotere dorp: Störmede.
Störmede blijkt een heel aardig dorpje te zijn. Dat komt goed uit, want Rob heeft een mini-dorpswandeling in de route opgenomen. We zien de nodige Oud-Duitse? teksten op huizen staan die er allemaal op neerkomen dat je op God moet vertrouwen, dan komt het wel goed. Het is na Störmede nog een paar kilometer naar het oosten om in Geseke te komen. Daar slapen we vanavond in een hotel. We komen via de buitenwijken in het centrum, waar we toch wel wat van verwachten. Geseke heeft tenslotte 20.000 inwoners. Maar dat valt een beetje tegen op de zaterdagmiddag. In Duitsland zijn in veel plaatsen, zeker de wat kleinere, de meeste winkels op zaterdagmiddag gesloten. Meestal geldt dat niet voor de horeca, maar Geseke lijkt hierop een uitzondering. Er is geen leuke kroeg te vinden zo rond 14.30 uur. In Nederland is het op zaterdagmiddag juist razend druk in de cafés, waarom hier niet? Na wat rondgelopen te hebben, komen we bij Eiscafé Da Maria op de Mühlenstrasse uit. Daar gaan we o.a.aan de warme chocolademelk, want zo warm is het inmiddels niet meer nu de zon is verdwenen en de wind iets is aangetrokken.
Opgewarmd wandelen we naar de oostkant van Geseke. Een kilometer buiten Geseke ligt Hotel Feldschlösschen en al snel kunnen we ons bij de receptie melden. Het is best een flink hotel, maar vanavond lijkt het niet druk te worden. Er staan maar enkele auto’s op de parkeerplaats en de bar en het restaurant gaan pas om 17.30 uur open. Dat geeft ons mooi de gelegenheid om even te relaxen op de hotelkamer en alvast wat te gebruiken van de minibar. Iets over half zes wandelen we naar de bar. Er zit nog niemand, hoewel er één grote afgesloten ruimte is waar aardig wat oude mannen bijeen zijn. Elke keer meldt er zich weer iemand bij de bar die naar die kamer wordt verwezen. We zijn benieuwd wat hier wordt bekokstoofd… Ze hebben ook hier prima Weizenbieren en de rode wijn die later komt is ook uitstekend. En dan hebben we het nog niet over de bergen vlees, groente en frietjes die niet veel later op tafel gezet worden. Na zo’n prima maaltijd en een dag in de buitenlucht, leggen we wederom niet laat onze hoofden op de kussens.
Foto’s