Etappedetails

Verslag

Ja, het is wit buiten, eindelijk! Het is maar een kleine centimeter, maar het is wit (en nog donker) als we de gordijnen opendoen. Eindelijk een beetje winters landschap waar we zo op wachtten. We hebben het al over sneeuwpoppen maken onderweg, maar daarvoor ligt er toch echt te weinig. Het ontbijt is prima en op verzoek vult de barman onze thermosfles met kokend water, een mooie service. Rond half negen gaan we op pad, de route loopt verder naar het oosten waarbij we om het kleine regionale vliegveld Paderborn/Lippstadt heen lopen naar Wewelsburg. Als we over het parkeerterrein naar de weg lopen, zien we dat iemand het linkervoorraam van zijn auto open heeft laten staan vannacht. Dat is niet zo handig, want het heeft gesneeuwd. Nou ja, het is nu droog en er is toch niets meer aan te doen. Het is eerst een kilometer of 10 over een vrijwel rechte secundaire weg naar Niederntudorf. Op de weg wat sporen van autobanden, maar vooral heel veel sporen van dieren. Wat gebeurt er allemaal buiten ’s nachts als wij lekker liggen te slapen? Al snel zien we de eerste herten, die nu gemakkelijker te herkennen zijn in het witte landschap. We zien ook weer de nodige roofvogels, misschien moeten we ons daar eens in verdiepen zodat we ze gaan herkennen.

Zo nu en dan moeten we aan de kant voor een auto, maar erg druk is het gelukkig niet. We stijgen vandaag zo’n honderd meter, maar dat gaat heel geleidelijk, echt klimmen is er niet of nauwelijks bij. De akkers rusten in de winter, in de lente moeten de meeste weer aan de bak als er gewassen of beesten op komen. Het loopt goed door, gelukkig worden we in ons tempo wat geremd door het maken van foto’s. Naast de weg staat een grote, wat besneeuwde steen met daarop de naam Karl Nolte en Geseke er op. De naam Nolte komt veel voor in Geseke (blijkt op Google), maar wie deze Karl was en waarom hij hier ligt (of alleen deze steen) blijft onduidelijk. Zijn naamgenoot is nu tandarts in Geseke, maar die leeft nog dus die steen zal vast niet voor hem zijn…

We zien Niederntudorf liggen, denken we, maar als we dichterbij komen blijkt het Oberntudorf (1300 inwoners) te zijn. Niederntudorf is iets groter (2700 inwoners) ligt daar gelukkig direct tegenaan dus voor we het weten lopen we op de Brockensklee, de hoofdstraat van dat dorp. Beide dorpen vallen onder de stad Salzkotten. Het is niet al te ver meer naar Wewelsburg, nog maximaal een uur, dus het wordt tijd voor een stop met iets warms en een broodje. We zien een bushalte, een prima plek om even overdekt wat te eten en te drinken. Naast de bushalte ligt een supermarkt met daarin een bakker die op zondag open blijkt. Zouden we daar misschien koffie kunnen krijgen? Hij sluit om 11.00 uur, nu is het 10.50 uur, dus het zou nog moeten kunnen. Brigitte informeert even, maar helaas is de dame achter de toonbank al bezig met het schoonmaken van het koffieapparaat. Geef haar ook eens ongelijk, er komt normaal gesproken net voor sluitingstijd in dit dorp niemand meer voor een bak koffie. We hebben onze eigen thermosfles nog, dus het komt goed. Het wordt soep en chocolademelk voor ons wandelaars.

In Niederntudorf moeten we zowaar een beetje echt ons best doen, want sommige straten lopen flink omhoog en zijn nog wat glad van de sneeuw. Maar ons geklim wordt beloond aan de rand van het dorp. We hebben een fraai uitzicht op een dal en aan het einde zien we Wewelsburg in. Vooral naar beneden dus en met besneeuwde wegen is dat over het algemeen lastiger dan klimmen. Het gaat gelukkig allemaal goed, hoewel we goed op moeten letten op een vrij steile heuvel waar de sneeuw meer ijs dan sneeuw is. Dan naderen we de eerste woonwijken van Wewelsburg (2200 inwoners). De volgende keer dat we hier komen, moeten we uit goed fatsoen toch echt een kijkje nemen bij de burcht waar Wewelsburg zo bekend van is. Het is nog een klein stukje door een woonwijk heen en dan staan we weer op de plek waar we donderdag begonnen. Het is een koud kunstje om onze auto weer sneeuwvrij te krijgen, want zoveel is er nu ook weer niet gevallen. Op de terugweg maken we nog een lunchstop in Hamminkeln bij Thunderbike Roadhouse. Daar doen we ons tegoed aan burgers, voldoende om de rest van de terugreis door te komen. Het is al met al een uitstekend wandelweekend geweest. Droog, niet te lange wandelafstanden, goede hotels, een aantrekkelijk Lippstadt en uiteindelijk toch nog wat sneeuw. We zijn benieuwd hoe het de volgende keer weer gaat, als we richting Warburg zullen wandelen.

Foto’s

Iemand heeft het autoraam open laten staan vannacht	Eindelijk wit!	Al snel zijn we Geseke uit
Kijk, herten!	Ontzettend veel van deze sporen	Hotel Feldschlösschen uit een andere hoek
Er wordt momenteel niet veel verbouwd	Ook nabij Geseke is men geabonneerd op Der Patriot, de krant uit Lippstadt	Is dit een poot van een hond, vos of wolf?
Het land begint te glooien	Wie was Karl Nolte uit Geseke?	Op de bandensporen is het wat glad
Nog een klein stukje tot Niederntudorf	Winterse groepsfoto	Voorbij Niederntudorf kijken we mooi het dal in
Volgens de GPS is het nog maar een kilometer of 2	Even goed opletten bij deze ietwat ijzige afdaling	Welkom in Wewelsburg