Etappedetails

Verslag

Na wederom een heerlijk ontbijt nemen we bus S85 vanuit de Kasselerstrasse in Warburg naar bushalte Torfbruchstrasse in Lichtenau. Na drie kwartier zijn we er en kan dag twee van start. Het is nog fris, zo rond het vriespunt, maar het is wel heerlijk zonnig. Al snel zijn we het kleine Lichtenau uit en lopen we door het glooiende open landschap. We zien regelmatig roofvogels, die wel ver uit onze buurt blijven. En als we de verrekijker pakken om ze van dichterbij te aanschouwen, vliegen ze snel weg of naar de grond zodat we ze nog niet goed kunnen zien. Ook in deze omgeving veel windmolens, je ziet ze overal staan. Horizonvervuiling of een goede zaak? Kilometers lang wandelen we over de Am Wiebusch voordat we weer bij de B-68, de provinciale weg komen ter hoogte van een paar huizen die samen Bülheim vormen. We nemen de parallelweg naar Kleinenberg, de Marienweg. Kleinenberg is een klein oud stadje en naar het schijnt een geliefd bedevaartoord. Tijdens de bedevaart, bijna zo oud als de plaats zelf, wordt een gotisch Maria standbeeld als “helpster van de berg“ vereerd. Er zijn ook de Moeder-Godsbronnen, een kruisweg en een Lourdesgrot, maar we bezoeken geen van allen. Marien betekent Maria, geen wonder dat deze weg leidt naar diverse van deze attracties.

Net buiten Kleinenberg komen we, na een broodje en een kop koffie, in bosrijk Eggegebirge. Daar loopt ook de Eggeweg, onderdeel van langeafstandswandelpad E1 die loopt van de Noordkaap tot Palermo op Sicilië. We pikken daar een heel klein stukje van mee. Dat is ook het deel waar we dan toch nog een hertje zien. Dit is het hoogste deel van de route, net boven de 400 meter. Dat scheelt net iets qua temperatuur en hier en daar ligt dan ook nog een beetje sneeuw. We laten de Eggeweg weer voor wat hij is en gaan een pad in voor een steile afdaling, het Mickenpatt. Het pad is echter helemaal niet te zien en het is best oppassen geblazen. We twijfelen nog even of we niet anders kunnen lopen, maar er is geen goed alternatief behalve echt flink omlopen. Voorzichtig dan maar en zigzaggend naar beneden om de zwaartekracht beter het hoofd te bieden. Het lukt ons om ongeschonden beneden te komen, een prestatie op zich.

Het asfalt van de Alte Kleinenbergerstrasse brengt ons vervolgens bij Hardehausen. We hebben wel zin om even te zitten en wat te drinken. Bij Landgasthof Haus Varlemann kunnen we terecht, ook voor een kop soep. Het is nogal vergane glorie hier en we zijn ook de enige gasten. Een oubollige inrichting en dat wordt nog eens versterkt door het servies en de glazen. Ze houden hier duidelijk niet van zaken vernieuwen en ach, het heeft ook wel weer wat. We zijn weer helemaal klaar voor het laatste deel van de route. Eerst langs een watertje, dan komen we bij de Wisentgehege. Dat is een gebied van 60 hectare tussen Hardehausen en Scherfede waar al sinds 1958 bergbizons worden gefokt. In 2004 is daar nog een gebied van 80 hectare bijgekomen waar ze laaglandbizons fokken. We hebben hoge verwachtingen en houden onze fototoestellen vast bij de hand. Maar… we zien helaas geen enkele bizon vanaf onze wandelroute. Soms zit het mee, soms zit het tegen.

Nog maar een paar kilometer en dan zijn we al weer bij het eindpunt van vandaag: Scherfede. Als we richting de provinciale weg lopen, zien we nog iemand die zijn hond aan het uitlaten is per auto. Dat is natuurlijk ook een manier. Scherfede is gebouwd tegen een heuvel. Terwijl wij naar beneden wandelen, waar de spoorlijn loopt, komt een kleine jongen ons voorbij gestoven al zittend op zijn skateboard, slim! Waarschijnlijk kopen zijn ouders elke paar weken wel nieuwe schoenen voor hem, want hij moet voortdurende remmen en dat doet hij met zijn schoenzolen. Via de Werkstrasse en de Schwarzer Weg wandelen we naar het station met de naam Scherfede, maar feitelijk ligt het net naast Scherfede in het nog veel kleinere Rimbeck. We moeten nog een half uur wachten op de trein naar Warburg en dan zijn we 7 minuten later weer vlakbij huis. Even lekker douchen en dan op naar de Ratskeller, waar we donderdag ook al waren voor een drankje. Goed dat we een tafel gereserveerd hebben om te eten, want er is geen tafel meer te krijgen. We drinken eerst een biertje ter ere van het afronden van weer een mooie etappe. Vervolgens gebruiken we een uur lang de kegelbaan beneden. Je moet het niet te vaak en niet te lang doen, maar dan is kegelen best wel leuk. We winnen allemaal een potje, wel zo leuk. Dan wordt het tijd voor de maaltijd. Rob en Bianca genieten van de gebakken camembert als voorafje. Brigitte is daar niet zo’n fan van, zij neemt een bord aardappelsoep. De hoofdgerechten zijn typisch Duits: aardappels/aardappelkroketje, rumpsteak/jägerschnitzel/runderroullade als vlees en saus met wat salade erbij. Niks mis mee! Op naar de Stadtkrug voor een laatste biertje met onze nieuwe Duitse vrienden. We horen er al helemaal bij. De stamgasten zijn weer hetzelfde als elke avond, maar vanavond zijn er weer andere stamgasten die wat te diep in het glaasje hebben gekeken. Ze wisselen elkaar goed af wat dat betreft. Wie weet zien we ze nog eens…

Foto’s

Een heerlijk ontbijt en heel mooi opgemaakt	Het is er de tijd van het jaar voor: sneeuwklokjes	Wie van de drie?
We schampen Kleinenberg	Kleinenberg gepasseerd	Eerst daarheen, dan daarheen..
Tijd voor een versnapering	Mooi groen is niet lelijk	Toch nog een hertje gespot
Een wat late witte kerst	Hier ligt nog wat sneeuw, net boven de 400 meter	Linke afdaling
Is dit wel het pad?	Heerlijk oubollig bij Landgasthof Haus Varlemann	Helaas niet in levenden lijve gezien
Op een skateboard gaat naar beneden supersnel	Rimbeck bereikt	In 7 minuten terug naar Warburg
Voor het kegelen even bijtanken	Allemaal een keer gewonnen	Eten in de Ratskeller