Etappedetails

Verslag

Het belooft een wisselvallige dag te worden en zon, wolken en wat regen wisselen elkaar vroeg in de ochtend dan ook af. Rob en Brigitte hebben nieuwe jasjes gekocht die tegen de regen moeten kunnen, een mooie dag om dat te testen. In Amersfoort ontmoeten we onze gastloper van vandaag: Angèle, de zus van Rob. Ze wandelt vrij vaak de laatste tijd, maar meestal tot zo rond de 10 kilometer. Vandaag staat er officieel 17,8 kilometer op het programma, maar de praktijk wijst uit dat het dan nog wel een kilometer meer wordt. Je wandelt eens verkeerd, of een pad wat een wandelpad lijkt op de kaart is toch niet zo toegankelijk, je moet extra meters maken om plassen of modder heen, het wordt altijd meer. Rond 9.45 uur starten we in Woudenberg en vandaag staat er een stuk minder bos op het programma dan de vorige keer. Het waait best wel stevig, maar omdat de wind uit het Noordwesten komt, hebben we hem meestal in de rug. Dat scheelt zomaar een paar graden gevoelstemperatuur.

Na de bebouwing van Woudenberg, inclusief een flink stuk Stationsweg, is het de bedoeling om via de Landaasweg op de voormalige spoorlijn Amersfoort-Kesteren te komen. Als we die bijna bereiken, komen we op een boerenerf met een bordje “Eigen weg”. Het is was onduidelijk of we gewoon door kunnen lopen, of dat dit niet gewenst is. We keren maar om, want het voelt niet zo fijn, zeker niet op zondag in deze contreien. Hup, daar zijn de eerste paar honderd meter extra al binnen. Via de Stationsweg-Oost komen we er alsnog en de voormalige spoorlijn blijkt tegenwoordig onderdeel van een klompenpad te zijn, het Oudenhorsterpad, een rondwandeling van 7,5 km. Het is een fraai, recht pad, mooi gelegen tussen het boerenland. De Brinkkanterweg leidt ons vervolgens naar het Valleikanaal. Er ligt een mooi geasfalteerd jaagpad naast, wat ook gelijk als fietspad dienst doet. Het loopt lekker, maar het nadeel is wel dat je regelmatig aan de kant moet voor fietsers. Het weer is beter dan verwacht en de meeste jasjes gaan of blijven in de rugzak.

Het Valleikanaal scheidt zich en de linkertak wordt de Luntersche Beek, die wij volgen. Daar leek op papier ook een pad links van te lopen, maar in de praktijk is dat pad er niet of nauwelijks. We lopen gevaarlijk dicht door het hoge gras langs de waterkant. Links prikkeldraad van een weiland, rechts het water waar we liever niet in belanden ondanks dat het zonnetje zich met regelmaat laat zien. Dan maar over het land van de boer. We duwen het prikkeldraad naar beneden en stappen het weiland in. Hopelijk komt er geen boer met een hooivork achter ons aan! Dat blijkt gelukkig niet het geval en het enige obstakel is nog een hek om het weiland te verlaten. Alleen voor Brigitte met haar korte benen blijkt dat nog niet zo gemakkelijk, maar met vereende krachten komt ook zij de Vlieterweg op. We passeren de scouting en wandelen het zuidoostelijke deel van Scherpenzeel in. Het vordert snel vandaag. De ondergrond is gemakkelijk, de wind staat in de rug en het zonnetje schijnt geregeld.

Bianca heeft aangegeven vandaag te willen lunchen en dat vinden wij helemaal geen vervelend plan. We hebben dan ook een lunchplek opgenomen in de route. Net voor Renswoude arriveren we bij restaurant De Dennen. Het is er rustig deze zondagmiddag en niet veel later zitten we allemaal te smikkelen. Met de magen vol en de blazen leeg, wordt het tijd voor de laatste 8 tot 9 kilometers. We lopen over de Liniedijk, ook onderdeel van het Utrechtpad dat Rob en Brigitte al eens gelopen hebben. Een fraaie dijk met volop uitzicht op een golfterrein, een camping en bijzonder fraaie en dure woningen die er nog maar kort staan. Een bruggetje is een mooi punt voor de groepsfoto. Met wat kunst- en vliegwerk wordt de camera gepositioneerd en de zelfontspanner ingesteld. Beoordeel zelf het resultaat hieronder en bovenaan de pagina. We komen al in de buurt van Lunteren via agrarisch gebied. We zien ganzen die huizen bewaken beter dan menig hond, een zo goed als dood vogeltje wat de val uit het nest vermoedelijk niet zal overleven. We gooien wat water voor zijn snavel, maar het beestje heeft al geen fut om dat op te drinken. Dat ziet er niet goed uit… Na wat Schotse hooglanders, komen we bij de A30, de snelweg tussen Barneveld en Ede-Wageningen. Kort daarna worden we al welkom geheten in Lunteren, hoewel het officiële gemeentebord nog een stukje verder staat.

Het is traditie dat we aan het einde van de etappe een biertje drinken, hoewel Angèle geen bierdrinker is. We vinden in het centrum van Lunteren echter wel wat restaurants, maar geen café. Achteraf blijkt er wel een café te zijn (De Peperbus), maar die wisten we niet te vinden. De trein naar Ede-Wageningen (onderdeel van de Valleilijn tussen Ede-Wageningen en Amersfoort) blijkt geen NS-lijn te zijn, maar van Connexxion. De OV-kaart doet het echter wel, je moet er alleen aan denken bij de goede paal in te checken, in Ede-Wageningen weer uit te checken en in Ede-Wageningen weer in te checken bij de NS voor het vervolg van de reis. De treinreis gaat vliegensvlug omdat we gebogen over de telefoon de Formule 1-race in Spanje volgen waar Max Verstappen de 1e plaats weet te bemachtigen. Een mooie bijkomstigheid bij een geslaagde wandeling. Tot slot nog even een compliment voor het OV. Alle treinen en bussen reden vandaag keurig op tijd!

De volgende wandeling gaat in de zomer vermoedelijk naar Stroe.

Foto’s

Langs het Valleikanaal	Het Valleikanaal	“Soepel over het hek”
Restaurant De Dennen, net voor Renswoude	Genieten van kipsaté met frietjes	Blauwe regen, beter dan natte regen…
Wandelen over de Liniedijk	De rest liep ook over de Liniedijk, wel zo gezellig	Zoek de 7 verschillen
Capriolen uithalen voor een mooie foto	Het resultaat van Rob’s capriolen	Mooie uitzichten, net buiten Lunteren
Schotse Hooglanders, ook buiten Schotland	Lunteren bereikt, ook door gastloper Angèle	Het traditionele biertje na afloop, weer in eigen achtertuin