© OpenStreetMap contributors

Etappedetails

Verslag

Ook dag 4 is een dag vol zonneschijn en ook gelijk de warmste dag van de week met een maximum temperatuur richting de 30 graden. Het is daarentegen ook de kortste etappe van deze week, we hoeven maar ruim 13 kilometer. We zorgen er voor dat we rond 8.30 uur op het station in Gerstungen zijn, dan kunnen we al om 8.45 uur aan de wandel. Onderweg komen we een zeer mooie oude Ford tegen. De bestuurder, gepast gekleed, maakt ook gebruik van het mooie weer voor het maken van een rit. Bij Gerstungen is het even zoeken waar we nou de auto neer moeten zetten. Tegenover het station mag je maar 3 uur parkeren en links van het station kunnen we de auto wel kwijt, maar het ziet er een beetje rommelig uit en er is ook een hek dat dicht kan. Rob gaat op onderzoek uit en rechts van het station is de officiële en gratis parkeerplaats die hoort bij het station. Ook weer geregeld en niet veel later stappen we als enige uit (er stapt ook niemand in) te Hönebach.

We lopen een paar kilometer aan de noordkant van het spoor, vrijwel parallel er aan. Het is een open landschap met uitzicht op wat flinke bossen aan weerszijden van het spoor. We zien aan de andere kant van het spoor de gehuchten Kleinensee en Großensee liggen, hoewel Kleinensee groter, of beter gezegd minder klein is dan Großensee waar nog geen 200 mensen wonen. We zien in de verte flinke rookwolken boven het bos uitkomen. Met dit warme weer is een kleine bosbrand zo een feit, dus we houden het in de gaten. We komen langzaam dichterbij, dus zullen er een beter beeld van krijgen. We schampen Grossensee nog voordat we in Raßdorf belanden, wat nou ook niet bepaald het predicaat agglomeratie verdient. Het is de vraag of het groter is dan Großensee. We lopen hier voortdurend rondom de grens tussen Hessen en Thüringen en daarmee tussen de voormalige grens van West- en Oost-Duitsland. Regelmatig worden we daar aan herinnerd door gedenktekens en straatnaambordjes als Grenzweg. Alle plaatsen hier die in Thüringen liggen, vormen samen de Landkreis Wartburgkreis. Een Landkreis zit een beetje tussen een gemeente en een provincie in, het is een regionale bestuurseenheid. Middenin Wartburgkreis ligt Eisenach, waar wij verblijven. Eisenach is een zogenaamde kreisfreie Stadt en maakt dus geen onderdeel uit van een Landkreis, maar valt direct onder de deelstaat. Weer wat geleerd.

Na Raßdorf volgt Bosserode. Op weg daar naar toe zien we dat de “bosbrand” weinig meer voorstelt dan een grote stapel afval die door iemand wordt verbrand. Gelukkig maar, op een echte bosbrand zit niemand te wachten. We hebben inmiddels een goed uitzicht gekregen op Monte Kali. Kali staat voor Kalisalz en dat wordt hier gewonnen door het bedrijf K+S, wat oorspronkelijk heel toepasselijk stond voor Kali und Salz. Kalisalz is een mengsel van zouten, in het Nederlands potas genoemd. 90 procent ervan wordt gebruikt als onderdeel van kunstmest. Er blijft veel gewoon zout over als bijproduct en de berg die wij zien, bestaat voornamelijk daar uit. De berg is maar liefst 250 meter hoog en er ligt meer dan 200 miljoen ton aan zout! K+S schijnt er nog tot 2030 zout te mogen dumpen, benieuwd wat ze er daarna met al dat zout gaan doen. Je kunt er heel wat potjes mee vullen.

Als je Bosserode (rustig dorpje) uit bent, dan volgt het duidelijk grotere Wildeck al spoedig. Vlakbij station Wildeck-Obersuhl zien we een bankje staan en hij is ook semi-overdekt door een boompje. Niet gek met dit warme weer en we eten er een broodje en maken een cup-a-soup klaar zoals elke dag. Het wordt bijna een traditie. In Wildeck zit een Grensmuseum. We weten niet of het veel voorstelt, maar we gaan er aan voorbij. In Wildeck is een Grenzlerpfad aangelegd waar op diverse plekken vitrines met foto’s en informatie zijn geplaatst. Indrukwekkend en we bekijken een paar van deze vitrines. Deze hele regio herinnert je er aan, voor iedereen goed dat die periode voorbij is. Als er een Obersuhl is, dan moet er natuurlijk ook een Untersuhl zijn en jawel, het ene gaat naadloos over in het ander. Feitelijk zit je dan al in Gerstungen, het maakt er onderdeel van uit. Over ruim een week start de kermis in Gerstungen, die lopen we dus mis. Nou ja, we zijn toch niet echt kermisklanten. Gerstungen is relatief groot, maar met 6000 inwoners is het nog altijd zeer overzichtelijk. We lopen nog door vrij saaie woonwijken, nemen een drankje bij de bakker en dan staan we weer bij onze auto. Het is nog vroeg en nadat we een paar boodschapjes hebben gehaald bij de plaatselijke supermarkt, rijden we naar Eisenach.

Het was een korte etappe en het is mooi weer, dus tijd voor een toegift. We gaan de Wartburg bezoeken, het een kasteel dat op een 441 m hoge heuvel uitkijkt op de stad Eisenach. Het kasteel zou al in 1067 zijn gesticht en moet de moeite waard zijn. De parkeerplaats P1 in de buurt van de Wartburg is vol staat op het bord als we aan komen rijden, we rijden dus maar door naar P2. We betalen een paar euro om de auto hier te mogen stallen en dan zien we op een bordje dat het 1600 meter lopen is. Dat is niet om de hoek, sterker nog, het is bijna alleen maar omhoog… De kortere route is maar 1400 meter, maar wel steiler, laten we die maar doen. Nou, dat blijkt al snel een interessant idee. Het is echt pittig, een bospad met een echt serieus stijgingspercentage. Op een gegeven moment zijn we al zover dat omdraaien ook geen optie meer is. Nou ja, met wat geploeter, gefoeter en gezweet komen we er uiteindelijk. We gaan eerst maar eens wat eten en drinken en een toilet bezoeken.

Weer wat uitgerust, met een gevulde maag en een lege blaas, gaan we naar het kasteel wat direct naast het restaurant zit.  Er is een Luther-tentoonstelling waar je apart voor moet betalen, maar wij lopen gewoon wat rond in en rond het kasteel en dat kost niets. Het is best aardig, maar ze moeten niet overdrijven. De uitzichten zijn mooi en het is goed onderhouden, maar wat ons betreft hoef je er niet voor om te rijden, laat staan wandelend een heuvel te beklimmen. We zijn er al snel klaar en Rob wandelt terug naar de auto en de dames wandelen rechtstreeks naar onze tijdelijke woning. Als Rob op de parkeerplaats arriveert, ziet hij dat er ook een pendelbus heen en weer rijdt tussen de parkeerplaats en de Wartburg. Voor niets die heuvel beklommen dus, nou ja, zo is het vandaag toch nog serieus wandelwerk geworden. We besluiten nog een keer naar het Kartoffelhaus te gaan om wat te eten, het is ons daar de vorige keer goed bevallen. Ook nu smaakt het weer prima, we proberen weer wat andere gerechten. Na een koffie en een drankje bij restaurant Alte Schule is het mooi geweest met de dag. Wandeldag 4 zit er al weer op, de tijd vliegt!

Mooie oude auto op weg naar Gerstungen	Een mooi bloemetje is nooit weg	Rob had zich wel even mogen scheren 😉
Bosbrand? Het bleek erg mee te vallen…	Kerkje in Bosserode	Bomen gerooid in Wildeck
Enorme zoutberg (Monte Kali) nabij Gerstungen	Grenzlerpfad, in deze buurt liep tot 1989 de grens tussen West- en Oost-Duitsland	Rob leest aandachtig de teksten en bekijkt de foto’s
Bewaarde uitkijktoren bij de grens	Nog geen 30 jaar geleden!	We zijn al weer aan de rand van Gerstungen
We missen net de kermis in de tent in Untersuhl, onderdeel van Gerstungen	Zal dat de kermistent zijn? Wel wat laag voor het reuzenrad!	Niet te gezelligste straat van Gerstungen
Een ooievaar als wegwijzer bij het station van Gerstungen	De Wartburg, op 441 meter hoog, uitkijkend op Eisenach	Je kon het kasteel niet zomaar veroveren!
Achtergebleven na het tekenen van de vrede?	Heerlijk eten bij het Kartoffelhaus in Eisenach	Het centrale plein (de Markt) van Eisenach