Etappedetails
Etappenummer | 35 |
Datum | 31 augustus 2017 |
Provincie/Deelstaat | Thüringen |
Land | Duitsland |
Startpunt | Hörschel |
Eindpunt | Eisenach |
Afstand in kilometers | 15,4 |
Laagste en hoogste punt van de etappe in meters | 197/298 |
Weer | Maximum temperatuur: 22 graden
Windrichting en -kracht: WNW, 2 Weertype: Meest bewolkt, klein beetje zon, droog |
Horeca onderweg, nabij route | Hotel-Restaurant Tor zum Rennsteig, Unterstraße 2, 99817 Eisenach (Hörschel) Kirchner’s Imbiss, Am Tellberg 2, Krauthausen Landgasthof Weinbergschänke, Oberstraße 43, Krauthausen Bäckerei Koscielsky, Am Stadtweg 2, Eisenach (Stregda)Volop horeca in Eisenach |
Vervoer | Auto op beginpunt bij het station van Hörschel gezet, naar Eisenach gewandeld. Rob is daarna met de trein naar Hörschel terug gegaan om de auto op te halen. |
Verslag
In tegenstelling tot de afgelopen vier wandeldagen, belooft het vandaag beduidend minder mooi weer te worden. We houden het weerbericht in de gaten en besluiten een uur eerder weg te gaan en zo de regen zo veel mogelijk mis te lopen. Ons eindpunt voor vandaag is Hörschel (waarschijnlijk genoemd naar het riviertje de Hörsel die er doorheen stroomt) en dus rijden we in een kwartiertje naar dat dorpje toe. Op een meter of 200 van het station is een parkeerterrein en we wandelen ruim op tijd naar het perron. Er liggen twee sporen en er is maar één perron, we hoeven in ieder geval niet na te denken op welk perron we moeten gaan staan (denken we…). De spoorbomen gaan in deze regio echt belachelijk vroeg naar beneden. Het kan zomaar nog 5 minuten duren voor de trein de overweg passeert. Als de bomen dicht gaan rechts van ons, weten we in ieder geval dat de trein in aantocht is. Nog 2 minuten later zien we hem van rechts aan komen rijden, vanuit Eisenach. We kunnen dus op tijd mee met de trein en Rob doet zijn rugzak vast om. Dan stopt de trein, maar niet voor ons neus. Er blijkt wel degelijk een tweede perron te zijn, 200 meter rechts van ons, aan de andere kant van de overweg. Wat een suffe actie van ons! Staan we zo mooi op tijd op de trein te wachten, missen we hem door onoplettendheid. Tijd voor plan B. We kunnen wachten op de volgende trein, maar dat duurt een uur en is daarmee geen serieuze optie. We kunnen de auto pakken, naar Gerstungen rijden, daar parkeren en naar Hörschel lopen en dan vanmiddag alsnog met de trein terug naar Gerstungen om de auto op te halen. Klinkt ook niet heel handig. We kunnen de route andersom lopen, van Hörschel naar Gerstungen. Had best een goede optie geweest, maar deze optie komt nu even niet bij ons op. We besluiten de etappes van donderdag en vrijdag om te draaien, zodat we direct kunnen gaan wandelen. We gaan nu naar Eisenach en doen morgen alsnog de etappe van Gerstungen naar Hörschel die we vandaag hadden willen doen.
We moeten nog wel op zoek naar een bakker, want we hadden bewust alleen beleg (en repen en gekookte eieren) en geen brood meegenomen, want we wisten nog van gisteren dat naast het station van Gerstungen een bakker zit. We komen nu echter niet in Gerstungen, maar we zullen vast wel ergens een bakker tegenkomen denken we. Het is 7.30 uur als we starten met wandelen. Hörschel ligt naast de snelweg A4 en ter hoogte van het dorp raast het verkeer op grote hoogte over een viaduct langs het dorp. Spoedig wandelen we onder de pilaren van de A4 door richting het eerstvolgende, zeer kleine dorpje Spichra. Er wonen 200 mensen en het is sinds 1994 onderdeel van de gemeente Krauthausen, het dorp waar we snel daarna arriveren. De dorpjes volgen elkaar hier snel op. Omdat Krauthausen wat groter is, verwachten we hier wel een bakker. We zien echter niets wat daar op lijkt, hoewel we wel een mevrouw met een half brood denken te zien lopen. Maar waar die vandaan gekomen is? Wie weet hebben we in het volgende gehucht Madelungen (onderdeel van Eisenach) meer geluk. Het landschap glooit een beetje en bestaat vooral uit akkers en bossen. De lucht ziet er soms nogal donker uit, maar voorlopig blijft het droog en koud is het zeker niet. Madelungen stelt inderdaad weinig voor en een bakker is er zeker niet. We wandelen maar door naar het bos op de Moseberg, een heuvel die iets ten zuiden van Madelungen ligt. Om daar te komen moeten we de A4 weer kruisen en dit keer heeft men daar een tunnel voor bedacht. Het is even flink steil, waarvoor we beloond worden met wat fraaie paddenstoelen., maar het hoge stijgingspercentage is al snel weer voorbij.
We gaan in het oosten het bos weer uit en belanden in Stregda. Dit dorpje voelt al een beetje als een buitenwijk van Eisenach, waar het ook onder valt. We hebben er een mooi uitzicht op de stad Eisenach en de Wartburg (een straat hier heet niet voor niets Am Wartburgblick) aan de ene kant en windmolens aan de andere kant. Met nog zo’n 6 kilometer te gaan, lunchen we. We hebben weliswaar geen brood, maar wel Smac, gekookte eieren en cup-a-soup. We zijn wel de bekertje en roerhoutjes vergeten, maar in de dop van de thermosfles kunnen wij een prima soepje brouwen en een zakmes dient als roerhoutje. Het wordt een vroege, maar vorstelijke lunch. Achteraf blijkt er hier vlakbij een bakker te zitten… Als we de drukke weg B-19 over zijn, zitten we echt in Eisenach. Eerst nog even in de niet al te mooie en interessante buitenwijken, maar daarna loopt onze zelfbedachte route gezellig door het stadje heen. Ons eindpunt is Hauptbahnhof Eisenach en daar zijn we kort na 11 uur al, zonder een druppel regen.
Rob gaat met de trein naar Hörschel om de auto op te halen terwijl Brigitte en Bianca wat drinken in het stationscafé. Als Rob weer bij het station van Eisenach arriveert 40 minuten later, regent het inmiddels flink. We hebben een goede timing! Op naar de Rewe waar we boodschappen halen voor nog een keer gourmetten. We halen ook de ingrediënten voor een lekkere omelet. In ons huis blijkt dat we geen koekenpan hebben, een minpuntje. We lossen het op door een omelet te bakken op onze eigen bakplaat en dat gaat prima. De rest van de dag blijven we in ons huisje. We lezen en internetten wat en spelen de nodige spelletjes Farm Heroes op onze iPads (niet aan beginnen, is verslavend!). We snijden de groente en het vlees voor de gourmet en hebben uiteraard veel te veel gekocht zo blijkt als alles op tafel staat (wat al nauwelijks lukt). Er zitten nogal wat fruitvliegjes in huis, die zo nu en dan in onze drankjes landen. Waarschijnlijk komt dit doordat we groenafval scheiden en daar geen deksel op zit. We doen het zakje groenafval in een gewone vuilniszak, binden die dicht en hopen dat het beter zal gaan. Als de gourmet achter de rug is, de handvaat is gedaan en we van ons afzakkertje hebben genoten, wordt het tijd om de ogen te sluiten. Morgen de laatste wandeldag, we hebben er weer zin in. Er wordt ook heel aardig weer voorspeld voor morgen, we treffen het dus waarschijnlijk.