© OpenStreetMap contributors

Etappedetails

Verslag

De laatste wandeldag alweer, wat gaat het snel! Wat minder warm dan gisteren, maar wel meer zon en droog. Prima wandelweer dus. In Hörschel weten we nu precies op welk perron we moeten staan, die fout maken we niet nog een keer. Ook nu zijn we een uurtje eerder op pad gegaan, we waren toch vroeg wakker. Uitslapen is aan ons niet besteed zo blijkt. In Gerstungen begint het leven op gang te komen. De kinderen gaan richting school en hier en daar wordt al wat gewerkt aan stoepen en straten. We wandelen in noordoostelijke richting het stadje uit richting ons volgende tussentijdse doel, Neustädt. De zon doet zijn best, maar heeft nog wat moeite om goed door de wolken te branden. Het is ook nog vrij vroeg op de dag. We moeten een stukje wandelen langs een vrij drukke autoweg en dat is niet zo prettig. Er is geen stoep of fietspad, alleen een berm van gras waar we steeds maar in stappen als er een auto ons tegemoet komt. Gelukkig kunnen we na zo’n 700 meter een tunneltje onder het spoor door naar een pad wat evenwijdig loopt aan spoor en autoweg. Veel beter, lekker rustig lopen hier. Dan zien we verderop in een akker eindelijk een hert staan, de eerste (en naar later blijkt ook laatste) van deze wandelzesdaagse. Wij staren hem (of haar, dat weten we niet zo goed) aan en hij ons. Het is wat ver voor een foto, maar we proberen het toch maar. Pas als er op een pad dichtbij het hert iemand aan komt lopen, kiest het hert eieren voor zijn geld en gaat er van tussen. We snoepen ondertussen van het van gisteren overgebleven vlees en hebben dus varkenshaas en gehaktballetjes als ontbijt. Het kan slechter.

Neustädt is helemaal versierd als we er komen. Overal slingers in de straten, vermoedelijk nog vanwege de kermis die hier van 25 tot met 27 augustus was. Dat moet haast wel het jaarlijkse hoogtepunt zijn, want verder is hier weinig te beleven zo lijkt. Er wonen dan ook maar 300 mensen. Aan de overkant van de rivier de Werra ligt Sallmannshausen wat een vergelijkbare grootte heeft als Neustädt. Aan het einde van de tweede wereldoorlog (begin april 1945)  is hier nog flink gevochten tussen de geallieerden en de Duitsers waarbij het dorp ernstige schade op liep. Daar merken we nu natuurlijk niets meer van.

We volgens een paar kilometer een andere, gelukkig veel rustigere provinciale weg naar Lauchröden. Bianca vindt er weer een mobiel toilet die gebruikt wordt door wegwerkers en maakt daar dankbaar gebruik van. Er zit een ooievaarspaartje in een nest op een huis in het dorp. Een mooi gezicht! Tijd voor een broodje (dit keer wel bij de bakker in Gerstungen gekocht) met gebakken ei wat we gisteren ook over hadden er op. Er is nog zo’n 8 kilometer wandeling voor de boeg, dus we zijn duidelijk over de helft. Bij de rivier de Werra zien we een groep mensen die zich gereed maken om te gaan raften op grote rubberboten. Wij houden het bij wandelen. We steken de rivier over richting Herleshausen via een brug die hier pas weer sinds de hereniging van Duitsland (1989) ligt. De Werra was tot die tijd de grens. Herleshausen stelt best wel wat voor t.o.v. de andere dorpen in de buurt. Het ligt aan de A4 met een op- en afrit, misschien scheelt dat ook. We zien weer de nodige vakwerkhuizen, dat blijft een mooi gezicht. Na Herleshausen loopt er volgens de GPS een pad langs de rivier, maar als we er wandelen blijkt dat we gewoon over een akker met veel hoog gras wandelen. Echt lekker wandelt het niet, maar we houden stug vol. We zien het nietige Göringen aan de overkant van de Werra liggen en wandelen tot aan het nog nietiger (nog geen 100 inwoners) Wartha. Voordat we daar zijn, komen de rafters ons voorbij. Na een soepje bij de lokale bushalte zijn we binnen de kortste keren in Neuenhof.

Dan is het nog maar ruim een kilometer tot aan Hörschel en komt het besef dat aan onze wandeling voor nu een einde komt totdat we weer in de gelegenheid zijn naar midden-Duitsland te gaan. Waarschijnlijk wordt dat pas in 2018, want zoveel vakantiedagen zijn er niet bij iedereen meer over. Hörschel is een bijzondere plek. Het stelt weinig voor, maar geniet toch een vrij grote bekendheid. Hier start namelijk de Rennsteig, een wandeling van 169 kilometer naar Blankenstein, richting het zuidoosten. Dat is een van de bekendere wandelpaden van Duitsland, op een hoogte tussen 500 en 970 meter.

We sluiten de dag af bij het Italiaans restaurant waar we op onze eerste vakantiedag ook al waren. De koffie en een borrel nemen we in ons vakantiehuis, er moet nog het een en ander op namelijk. Op zaterdag keren we zonder problemen terug naar Nederland. We gaan eens goed nadenken over het vervolg van onze route en wanneer en hoe dat gaat plaatsvinden. Mogelijk gaan we daar op onze volgende wandelvakantie een stuk van doen.

We staan dit keer op het juiste perron	Iemand in Gerstungen is dol op kabouters	Waterig zonnetje
Eindelijk, een hert	Idyllisch plaatje in Neustädt	De kern van het gehucht Neustädt
Poseren voor de rivier de Werra	Bewijs dat het ook echt de Werra is	Bianca is altijd blij met mobiele toiletten langs de route
Ooievaars in Lauchröden	Monument ter herinnering aan de muur die hier stond	Het midden van de Werra was de grens tussen West en Oost
Ook hier veel aandacht voor het verleden	Hij neemt gewoon zijn huis mee op zijn rug	Lang wachten op de trein bij de overwegen
Door het hoge gras tussen Göringen en Wartha	Nog even door het gras ploeteren voor we weer op asfalt komen	We zien hem weer: de A4, dus Hörschel moet dichtbij zijn
In Hörschel begint de Rennsteig	En deze mensen gaan de Rennsteig wandelen	Weer terug in Eisenach, het wandelen zit er op voor deze vakantie