Etappedetails

Verslag

Als je vroeg gaat slapen, ben je meestal ook vroeg wakker en dat is nu ook het geval. We moeten zelfs wachten totdat de bakker om 7:00 uur open gaat en rijden vervolgens direct door naar het station van Veilsdorf. Er staat dat je alleen mag parkeren met een geldige parkeerkaart, maar nergens is een parkeerautomaat te vinden. We hebben niet veel tijd meer omdat de trein zo vertrekt en er is ook dichtbij niet zomaar een alternatieve parkeerplaats voorhanden, dus we nemen de gok maar dat er in zo’n dorp niet zomaar iemand boetes komt uitdelen. We hebben al onze spullen meegenomen in de auto, want na het wandelen rijden we door naar onze volgende uitvalsbasis: Coburg. Het blijft maar mooi weer en vandaag is het nog wat warmer dan gisteren, het wordt maar liefst 29 graden, niet slecht voor september. Er staat ons een flinke wandeling te wachten, ruim 25 kilometer. Direct de korte broek aan dus, afritsbroeken zijn vandaag niet nodig. Er is niet alleen geen parkeerautomaat, maar ook geen automaat voor treinkaartjes. In Duitsland kun je die echter vrijwel altijd gewoon in de trein zelf nog kopen en zo is het ook nu weer. De conducteur helpt ons nog een handje, altijd handig.

We volgen de doorgaande weg, de B19 en lopen zo Themar uit. In Themar kon je dan nog op de stoep ernaast lopen, maar als we buiten de bebouwde kom komen, lijkt het meer een provinciale weg waar je aan de rand van de rijbaan wandelt. Niet heel erg prettig, want het is niet zo druk, maar er wordt wel hard gereden hier. Een stukje verderop kunnen we gelukkig even een kilometer parallel lopen aan de grote weg, langs een forellenkwekerij. Na nog een klein stukje B19 kunnen we de rustige lokale weg naar Grimmelshausen op. Bij een bushokje kunnen we mooi even zitten en is het tijd voor koffie en een broodje. We hebben er al 8,5 kilometer opzitten, dat gaat best goed. De route leidt ons een stukje buiten Grimmelshausen toch weer naar die vermaledijde B19. Er zijn maar weinig alternatieven zonder flink om te lopen, maar na ruim 500 meter kunnen we toch rechtsaf het bos in. Rob klimt in een wild-observeerstoel en zit erbij als een scheidsrechter bij een tenniswedstrijd. Het wordt weer wat meer open en dan gaan we onder het spoor door richting Reurieth waar we weer genieten van rust, brood en drank. Na Reurieth volgt een serieuze klim en vervolgens een stuk langs de rand van het bos en dan houdt het pad ogenschijnlijk op. Google Maps geeft aan dat er een pad loopt richting, maar langs de B19. Die route volgen we, maar er is wel akkerland, maar geen pad op de plek waar die wel zou moeten zijn. We wandelen dan maar stug door zo langs en door het akker. Het loopt zwaar en we zijn allang blij dat het zo droog is, anders had het pas echt zwaar geweest! Nou ja, alles beter dan direct langs die B19 wandelen.

Na kilometers zwoegen over de akkers, is daar de verlossing: normale paden en asfalt vanaf Häselrieth, wat vroeger een dorpje was en sinds 1969 een stadsdeel is van het ernaast gelegen stadje Hilburghausen waar we daarna aankomen. In Hilburghausen is genoeg horeca in het centrum. Met zijn 12.000 inwoners zal het ook wel een regionale functie hebben. We gaan op het terras zitten bij een Chinees en onze verwachtingen zijn niet hoog, maar dat blijkt ten onrechte. Het eten is smakelijker dan gedacht. De benen zijn weer op kracht gekomen en we gaan op voor de laatste 8 kilometer. We moeten nog wel een heuveltje over, maar dat blijkt erg mee te vallen. Het is niet zo stijl, het is een geasfalteerd fietspad en we lopen in de schaduw. Om 15:30 uur arriveren we weer bij onze auto en we zijn blij dat er geen parkeerbon onder de ruitenwissers zit.

Bij het station zit een Imbiss, een heel klein horeca-tentje met een beperkt assortiment. Dat deert ons niet, we hebben dorst en lessen die met echte Osta-cola, cola uit Thüringen. Niet zo lekker als Pepsi of Coca cola, maar nu smaakt het alsof er een engeltje op je tong plast. We zagen net voor de finish van vandaag een drankenhandel (een Getränkefachmarkt) en daar halen we wat verschillende soorten Hefeweizenbier voor de komende dagen. Ze hebben een groot assortiment, het blijkt nog lastig kiezen! De rit naar Coburg gaat voorspoedig. We hebben een fijne bovenverdieping net buiten het centrum in de woning van een kunstenares. Bei Nico heet het. Als al onze spullen de trappen opgesleept zijn en we opgefrist zijn, verkassen we naar het centrum van Coburg waar we gezellig schnitzels eten en bier drinken bij Brauhaus zu Coburg waar de serveersters er op zijn Beiers bijlopen qua kleding. We proosten er op het feit dat we vandaag het 800-kilometerpunt zijn gepasseerd, een nieuwe mijlpaal!

Overbelicht?!	Alles in gereedheid om te kunnen starten	Schilderachtig Themar
Grimmelshausen	Brood en koffie in een bushokje	Een stukje langs een drukke provinciale weg, de B89
Fifteen – Love	SV 1919 Reurieth	Het zadel is wat hard, maar verder doet alles het nog zo te zien
Glooiende akkers in het zonnetje	Hier loopt een pad (volgens Google Maps…)	Het volgende dorp dient zich aan
Centrum Hildburghausen	De buitenkant van Veilsdorf is bereikt	Thüringer Osta-cola
Even bijkomen	Het fraaie centrum van Coburg	Nee, niet 8 maar 800 kilometer in de benen vanaf Utrecht