Wanneer we rond half acht vertrekken, hebben we thuis de broodjes al gesmeerd en wat ontbeten. De route met de auto is hetzelfde als gisteren, alleen iets korter. Om te voorkomen dat het saai wordt, besluit Rob een binnendoor route te nemen, zodat in ieder geval het eerste deel er anders uitziet. Het is inderdaad wat meer sightseeing, maar ook meer bochtwerk, soms lekker haaks. Zo nu en dan wil Google Maps ons een weggetje doen inslaan wat ons geen goed idee lijkt en dan bepalen we gewoon onze eigen route. We zijn keurig op tijd bij station Bodenwöhr-Nord waar onze trein naar Schwandorf vertrekt. Op het station bekijken we eerst nog even het filmpje van wandeldag 1 wat Brigitte gemaakt heeft van alle gemaakte foto’s en videos. Een groepsticket kopen in de automaat is nog niet zo gemakkelijk, het lukt ons in ieder geval niet, we zien de optie niet. Dan toch maar losse kaartjes, de wat duurdere optie. De dames maken gedurende de 13 minuten durende rit nog snel even gebruik van het treintoilet, Rob gaat gebruik maken van de natuur.

Het belooft weer een warme dag te worden: de voorspelde maximumtemperatuur is 28 graden. Angèle is blij dat ze een petje mocht lenen, hoewel ze er normaal eigenlijk nooit een draagt. Heerlijk weer deze dag. 28 graden. We zijn om 9:15 uur Schwandorf nog nauwelijks uit, of het jasje van Bianca gaat al uit. Dat is een teken dat het echt lekker warm wordt vandaag! Na Schwandorf lopen we de rest van de dag iets ten zuiden van de spoorlijn tussen Schwandorf en de andere grotere plaats in de regio: Cham. Wandelend door akkergebied komen we langs het gehucht (nou ja, het is zo klein dat je het eigenlijk nog niet eens een gehucht kunt noemen): Imstetten. Dan via Alberndorf naar de B85, een van de belangrijkste regionale wegen in deze regio, waar we vandaag zelf ook een stuk op gereden hebben. In Wackersdorf zit een restaurant “Glück Auf” en volgens onze informatie die we van internet hebben gehaald zou hij open moeten zijn. Dat blijkt helaas niet het geval, dus een koud drankje of een goede bak koffie zit er nu even niet in. De dames kunnen wel mooi even naar het toilet en we eten een broodje op het terras naast het gebouw.

Tussen kilometer 4 en 10 gaat onze route langzaam omhoog. We zien veel paddenstoelen in allerlei kleuren en maten. Het is er de tijd van het jaar voor aan het worden. Na bos en opnieuw akkerland komen we langs Grafenricht en na nog een keer bos en akkers volgt Altenschwand, waar we onze meegebrachte druiven opeten. De bakker in Neuenschwand, een kilometer verderop, is open tot 12:00 en het is nu al 12:00 uur, geen reden om te haasten dus. Het is niet ver meer naar Bodenwöhr. Eerst nog een stuk bos: we wandelen door een stuk van het 111 hectare grote natuurreservaat Weichselbrunner Weiher und Trockenkiefernwald voordat we aankomen bij het water dat heel toepasselijk de Weichselbrunner Weiher heet. Direct daarnaast ligt de Hammersee, een meertje waar het grootste deel van het ruim 4000 mensen tellende dorp Bodenwöhr tegenaan ligt. Het kalme, fraaie meertje wordt vooral toeristisch gebruikt, hoewel het nu, midden september, niet al te druk is. We vinden er een kiosk die koude biertjes en wat snacks verkoopt, what more do we need? We kopen alle halve liters hefeweizen bier op, want ze heeft er daar nog maar een paar van in de koelkast liggen. Met wat frietjes en currywurst erbij is dit een uitstekende, verlate lunch! Na al dat lekkers moeten we nog wel een kleine 2 kilometer lopen naar onze auto, maar ook daar slagen we prima in. Er staan allerlei kunstwerken langs de Hammersee, een leuk gezicht.

Terug naar Viechtach. Rob doen nog wat boodschappen en de was. Vandaag eten we pasta zodat Angèle het restant daarvan woensdag kan meenemen als ze met de trein weer afreist naar Harderwijk. De rest van de avond doen we niet veel bijzonders meer. We frissen ons op, lummelen lekker, doen nog een drankje een doen weer op tijd onze ogen dicht. Morgen wandelen we niet, we gaan een dagje naar Pilsen. een stad in het westen van Tsjechië.