Op de dinsdag hebben we dit keer geen wandeldag. We hadden gepland om een dag naar Praag te gaan, op ruim 2 uur rijden van Viechtach, waar we verblijven. Praag is echter onlangs op code oranje gezet door Duitsland, dus officieel mogen we daar niet heen zonder daarna in zelfquarantaine te gaan. Dat lijkt ons geen goed plan, want dan komt er van wandelen zo weinig… We besluiten naar de stad Pilsen te gaan, een stad met zo’n 150.000 inwoners en op 5 kwartier rijden. Bij de grens even een vignet voor de auto kopen. Voor 12,40 Euro mogen we er 2 weken lang op alle snelwegen rijden. Iets ten noorden van het centrum is een parkeergarage waar we onze auto kwijt kunnen en dan is het 10 minuten lopen naar het goed aangeschreven Le Frenchie Cafe, waar we koffie met wat lekkers willen drinken. Het is prachtig weer, dus het terras zit helemaal vol. Binnen kunnen we nog wel terecht. Rob bestelt “green coffee”, niet wetende wat hij dan precies gaat krijgen. Het blijkt koffie met spinazie te zijn, geen groot succes. Bianca en Angèle denken quiche besteld te hebben, maar krijgen iets met guacemole, spek, spinazie en een gepocheerd ei. Ook niet helemaal wat ze hoopten. Dat komt bij de lunch straks wel weer goed.

We halen een plattegrond bij de lokale VVV en wandelen wat door en rond het centrum van het zeker niet onaardige Pilsen met hier en daar fraaie oude gebouwen in het centrum, zeker rondom het centrale plein. We drinken wat bij Restaurant 12 in het centrum en verkennen nog een ander deel van het centrum voor we bij Restaurant Plzenska Formanka belanden. Het is er in de binnentuin eerst nog rustig, maar niet veel later komen er steeds meer mensen en er komt ook een band met oude mannen binnen. Eerst even allemaal een biertje, dan wat oefenen en hup, daar gaan ze van start. Helemaal niet onaardig, maar als ons eten wat gezakt is en onze drankjes op, gaan we langzaam op weg naar onze auto. Op de terugweg drinken we wat bij restaurant Dimpfl-Stadl in het toeristische plaatsje Lam en we besluiten de dag met een hapje en een drankje bij GasthausWaldblick.

Woensdag wordt onze derde wandeldag en ook de dag dat Angèle weer naar huis gaat. Zij moet weer gewoon werken, terwijl wij nog anderhalve week doorwandelen/vakantie hebben. We rijden naar het plaatsje Pösing en op enkele scholieren na zijn wij de enigen die op de trein wachten. Nou ja, er is ook nog een zwart katje wat hier rondneust. Een beetje dwalen over het perron, de rails verkennen en in het zonnetje aandacht zoeken van de mensen op het perron. Bij station Bodenwöhr-Nord stappen wij uit, Angèle blijft in dezelfde trein zitten tot aan Schwandorf. Daar is haar eerste overstap van de reis die haar aan het einde van de middag weer in Harderwijk brengt.

We wandelen vandaag eerst wat naar het zuiden en daarna vooral naar het oosten. Eerst even Bodenwöhr uit en de brug over tussen de Hammersee en de Warbrucker Weiher. Eerst een stuk bos, de B-85 oversteken en dan zijn we in Mappach, een buurtschap wat onderdeel is van Bruck in der Oberpfalz. We doen ons te goed aan onze meegebrachte Liga’s en Bifi-worstjes, die ook een keer op moeten. Ze hebben hier goed verharde en brede paden in de bossen, dat loopt prima! Nog een stuk door Naturpark Oberer Bayerischer Wald en dan zijn we alweer in Neubäu am See. De naam van de plaats zegt het al: hier is weer een meer, de Neubäuer Weiher. Aan het meer zit een camping See-Campingpark Neubäu met een restaurant. Ze zijn al open en we nemen er apfelstrudl en wat te drinken, want het is wederom een warme dag.

Na onze rust kunnen we er weer even tegenaan. Eerst maar weer eens een paar kilometer bos, wel over een asfaltweg die er tussendoor loopt. Niet de mooiste, maar wel de enige route richting Strahfield, het enige dorpje wat we nog tegen zullen komen voordat we bij Pösing zijn. We raken aan de praat met iemand op een brommer die paddenstoelen heeft geplukt. Hij heeft net 2 uur gezocht naar paddenstoelen en laat zijn verzameling zien. Het was niet al te veel, maar het waren wel grote jongens. Er zitten hier verder vooral bedrijven die iets met hout doen, ook niet zo gek in een bosrijke omgeving. Nabij Strahfield lopen we langs de doorgaande weg, we hebben ook niet veel keus. Het loopt niet zo prettig met al die langrazende auto’s, hoewel ze netjes op afstand van ons blijven. Rob heeft de Kompass-app op zijn telefoon gezet en wat verderop lijkt er een wandelpad te lopen, weg van de autoweg. Dat blijkt ook zo te zijn, dus de laatste paar kilometer tot aan onze auto bij station Pösing lopen we weer heerlijk rustig. We rijden op te terugweg via Cham, waar we bij der Wasserwirtschaft in de Biergarten brood met allerlei lekkers bestellen en een aardappelpreisoep. Dat daar ook een Hefeweizen (een Franziskaner Helles dit keer) bij hoort, spreekt voor zich. Nog even tanken en wat boodschappen doen bij de Edeka en de rest van de dag lekker uitrusten binnen en buiten in de tuin. We maken een smaakvolle macaroni, doen nog een drankje en dan is het bedtijd.