Etappedetails
Etappenummer | 57 |
Datum | 17 september 2020 |
Provincie/Deelstaat | Beieren |
Land | Duitsland |
Startpunt | Pösing |
Eindpunt | Miltach |
Afstand in kilometers | 25,2 |
Laagste en hoogste punt van de etappe in meters | 364/374 |
Weer | Maximumtemperatuur: 20 graden
Weertype: grotendeels bewolkt |
Horeca onderweg, nabij route | Café Waffel, Bahnhofstrasse 20, Miltach (om maandag gesloten) |
Vervoer | Met de auto naar station Miltach. Met de trein naar Pösing. Na afloop met de auto terug naar Viechtach. |
Verslag
De etappe van vandaag is voor ons doen vrij lang, ruim 25 kilometer. Dat moet geen probleem zijn, want het weer is goed en niet zo warm. Op het station van Miltach treffen we rond 7.30 uur geen kaartverkoopautomaat op het perron. We gaan maar eens kijken of we met onze gratis BayerwaldCard ook gratis mogen rijden op dit traject van de Oberpfalzbahn. De conductrice beaamt dat als we het vragen in de trein, dat is prettig meegenomen. Het is een trein die alleen op verzoek stopt, vergelijkbaar met een bus. Op het station van Cham moeten we overstappen en onze conductrice stapt met ons over, dus we hoeven zo niet weer uit te leggen wat de bedoeling is. In Pösing kunnen onze mondkapjes weer af en al snel lopen we het kleine dorp uit. We lopen in oostzuidoostelijke richting door een klein natuurreservaat, het “Regentalaue zwischen Pösing und Cham” wat vooral bestaat uit landbouwgrond en waterpartijen waar het goed toeven is voor vogels en amfibieën. Het loopt hier lekker rustig, je hoeft niet steeds aan de kant voor auto’s of fietsers.
Bij Untertraubenbach steken we de Regen over, een zijrivier van de Donau. Net daarvoor staat nog een Dixie die open blijkt te zijn en waar Bianca graag gebruik van maakt. We zien drie reeën verderop in het land staan. Ze zien ons ook en ondanks dat wij ongevaarlijk zijn en ver weg, sprinten ze weg. Het is nog was fris door de betrekkelijk harde wind, Bianca houdt dan ook maar haar jas nog aan (en dat zal de hele dag zo blijven blijkt later). Na het langgerekte dorp kruisen we de grote weg, de B85. We lopen daar een tijdje parallel aan, over akkerpaden en door een stukje bos, langs een stukje bos en weer door een stukje bos. Dan zien we Radling liggen, ook een klein dorpje met een paar honderd inwoners en onderdeel van de gemeente Schorndorf. Er wordt nu druk gebouwd aan ruim 60 woningen, dus het wordt een stukje drukker in Radling de komende jaren! De huizenprijzen in deze regio zijn voor Nederlandse begrippen heel erg laag. Voor ongeveer 300.000 Euro koop je hier gemakkelijk een hele nieuwe woning die en groot is en op een flink stuk grond ligt. Maar ja, om nu naar het oosten van Beieren te verhuizen alleen maar omdat de huizen daar zo lekker geprijsd zijn…
Net voor en na Radling lopen we een stuk over de Pandurensteig, een 174 kilometer lang wandelpad wat naar Passau loopt, dus wie weet zien we daar nog wel meer stukjes van de komende tijd. We wandelen naar het plaatsje Wilting over akkerpaden en langs bossen en het terrein blijft hetzelfde tot we via de gehuchtjes Trefling, Hanzing, Ellersdorf en Oberhaid in Zandt arriveren. Daar wonen bijna 2000 mensen, dus dat stelt wel iets voor. Ze hebben er een mooie speeltuin met houten eettafel en banken en daar maken wij dankbaar gebruik van. We eten er een grote bak overgebleven pasta. Rob gaat steeds meer niezen en snotteren die middag. Gelukkig voor hem, en de dames vinden dat ook niet zo erg, is het nog maar een paar kilometer tot aan ons eindpunt Miltach waar onze auto op ons wacht. We waren van plan wat te gaan eten bij een Grieks restaurant, maar omdat Rob niet helemaal lekker is, gaan we een andere avond wel weer uit eten. We maken nu zelf sla met kalkoenvlees en gebakken aardappeltjes. Niets mis mee!