Etappedetails

Verslag

Twee jaar geleden hebben we Sankt-Pölten bereikt. Vandaag vervolgen we onze wandeltocht daar weer, na gisteren al een etappe verder op de route te hebben gelopen. Na een goed ontbijt rijden we in ruim drie kwartier naar Ollersbach, waar nog maar enkele parkeerplaatsen zijn bij het station. We kopen weer een groepsticket bij een automaat, die een paar Euro duurder blijkt te zijn dan wat Rob in de app van de ÖBB had gezien. Na wat uitzoekwerk blijkt dat altijd zo te zijn; ÖBB doet dat bewust. Ze willen dat je via de app of website tickets koopt, liefst ook nog zo ver mogelijk van tevoren. Weer wat geleerd!

In 17 minuten worden we in een goed gevulde trein vervoerd naar Sankt-Pölten. We lopen in oostelijke richting deze ruim opgezette stad uit. Als we rivier de Traisen (80 km lang, mondt uit in de Donau) zijn overgestoken, komen we in Wagram. Dat was tot 1923 een zelfstandige gemeente, maar nu al meer dan een eeuw een stadsdeel van Sankt-Pölten. Er staat een moderne, maar fraaie kerk en de dames branden daar een kaarsje. Tegenwoordig zie je in steeds meer kerken elektrische kaarsjes, maar hier zijn het nog echte die je met een lucifer aansteekt voor 80 cent per stuk. We hebben een fooi gegeven, 2 Euro voor 2 stuks.

Als we de Oberzwischenbrunn voorbij zijn, krijgen we de eerste heuvels. We zien voor het eerst deze vakantie reeën, die op een veilige afstand van ons blijven. In een stuk bos moeten we ergens rechtdoor, maar er is een windmolen gebouwd en het pad is verdwenen. We gaan een klein stukje terug en via een ander pad komen we alsnog aan de rand van het bos. Na wat akkers zien we Böheimkirchen al liggen, al is het nog wel enkele kilometers lopen. In het plaatsje, dat wel iets voorstelt met bijna 5000 inwoners, lunchen we bij Casa Romana. Ze serveren er gerechten uit de Griekse en Italiaanse keuken, niet verkeerd. Via Hinterberg gaan we weer omhoog en dat levert mooie vergezichten op. In Totzenbach staat een slot met heuse slotgracht. Van binnen ook vast mooi, maar het is pas in 1973 opnieuw opgebouwd van een ruïne en privébezit. We moeten ook door trouwens. Via akkerwegen en het terrein van verpleeghuis Clementinum naderen we het station van Kirchstetten. Wij moeten echter nog door naar het volgende station, Ollersbach. Nog een paar kilometer volhouden en dan zien we onze auto weer staan. We gaan bij ons eigen huis wat drinken, want hier is verder geen restaurant of café. Een prima wandeldag, met mooi weer en veel natuurschoon.

Foto’s

De spoorbomen blijven hier lang dicht	Even wachten tot de trein naar Sankt-Pölten komt	Open blik
Het rijk alleen	Onze eerste reeën van deze vakantie	Je moet naar de kapper, vriend
Wat een mooi leven heb je hier als rund	Lente!	In Böheimkirchen
Grieks en Italiaans eten	Die kleine Böbliothek	Moeder en dochter
Veel windmolens in Oostenrijk	Blik op oneindig en gaan	Nog een laatste keer een selfie met zijn drieën